Vandaag ben ik voor het eerst met mijn dochter naar het stukje land gegaan wat ik heb gekozen voor de opdracht natuuronderwijs.
Het landje ligt 10 meter naast de Brasemermeer. Het bestaat eigenlijk uit een verwilderde berm, een sloot waar je overheen kan door over een krakkemikkig bruggetje te lopen en een stuk weiland waar op het moment niets mee gebeurd. Vorige jaar liepen er schapen op. Er wordt niets aan het stukje land gedaan en alles kan er lekker groeien en bloeien.
Het regende licht en het was niet erg warm. We hebben goed gezocht naar alle soorten planten en dieren maar van de laatste hebben we niet veel gezien.
Wat kan gras toch mooi zijn. Hier volgen nog wat foto's
Dit is een foto van de witte dovenetel. De naam dovenetel komt van de oude betekenis doof/niet werkend. De bladeren en stengels lijken op die van de brandnetel, maar hebben geen netels met mierenzuur. Dovenetels groeien in dezelfde stikstofrijke, niet te droge omgeving als brandnetels, bijvoorbeeld in bermen en bosranden. Dat blijkt want er staan ook veel brandnetels. Op de volgende foto zie je hondsdraf (paarse bloemen), brandnetel links en weegbree op de achtergrond.
Ik leerde vroeger dat als je je prikte aan een brandnetel je er hondsdraf of weegbree op moest smeren. Probleem en remedie hier dus op een foto. Ik zou zweren dat het hielp en ik deed het altijd.
Op wikipedia staat dat het gebruik van deze planten ongeveer hetzelfde doet als azijn als je gestoken bent. Azijn lost de kalkachtige naaldjes van de brandnetel die in je huid zijn afgebroken op waarna er makkelijker vocht (wat het mierenzuur zal verdunnen) bij kan komen en je minder last krijgt. Hoe hondsdraf kalknaaldje op zou kunnen lossen heb ik niet kunnen vinden. Dan zou je eerder een plant als zuring verwachten. Proeven dus de volgende keer want ook hondsdraf is eetbaar, zou het zurig smaken? Ik zou het trouwens wel jammer vinden als het niet waar zou blijken te zijn. Ieder kind voelt zich een absolute natuurmens als ie zijn vriendje kan adviseren om hondsdraf op een pijnlijke plek te smeren.
Trouwens als ouder is het ook fijn je huilende kind te kunnen troosten en afleiden met het zoeken naar het plantje met die mooie paarse bloemetjes. Tegen de tijd dat je het gevonden hebt en erop gesmeerd, verdraaid, helpt het :) Wij smeren in ieder geval vrolijk door.
Brandneteltoppen kan je opeten en je kan van brandnetel thee trekken. Het schijnt bloedzuiverend te zijn en je nieren te activeren. Erg lekker vinden wij het niet. 
Dit is zuring.
Verder vonden we kleefkruid, klaverblad, zwarte mieren, een kraamwebspin die zich verstopte en een schaatsenrijdertje.
We hoorden geen dieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten